kongruencja

kongruencja: kongruencja {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. ż IIa, blm {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zgodność, odpowiedniość; przystanie' {{/stl_7}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}jęz. {{/stl_8}}{{stl_7}}'w związku składniowym: dostosowanie się członu określającego do określanego pod względem przypadka, liczby, rodzaju (związek rzeczownika z przymiotnikiem) lub osoby, liczby, rodzaju (związek podmiotu z orzeczeniem); zgoda' <łac.> {{/stl_7}}

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

kongruencja — ż I, DCMs. kongruencjacji; lm D. kongruencjacji (kongruencjacyj) 1. «zgodność, odpowiedniość; przystawanie» ∆ mat. Kongruencja figur geometrycznych «przystawanie figur geometrycznych» ∆ Kongruencja liczb «podzielność różnicy liczb przez liczbę… … Słownik języka polskiego
składnia — ż I, DCMs. składniani; lm D. składniani 1. jęz. «nauka o budowie wypowiedzeń, ich elementach składowych, o środkach i sposobach służących do ich wyodrębniania lub łączenia, powodujących układanie się ich w całość gramatyczno komunikatywną;… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias